Denge kısaca sözlük anlamı ne demek?

Kelime: Denge

Anlamlar:

1. Bir nesnenin veya bir insanın devrilmeden durma hâli, muvazene, balans

Özelliği / Tipi / Türü: Isim

2. Zihinsel ve duygusal uyum, istikrar

Örnek: "Ruhsal denge."

3. Siyasi güçlerin, yetkilerin birbirini sınırlayacak biçimde dağıtılması

Örnek: "Dünyadaki bütün dengeler değişti. Artık ne Sovyetler var, ne komünizm tehlikesi."

"Ahmet Ümit"

4. Ekonomik hayatın uyumlu düzeni

5. Birbirini ortadan kaldıran güçlerin sonucu olan durma hâli

Özelliği / Tipi / Türü: Fizik

İçinde Denge geçen birleşik ve kökteş kelimeler: denge fiyatı, denge kalası, denge taşı, iç denge, kararlı denge, kararsız denge, toplumsal denge, arz talep dengesi, borçluluk dengesi, bütçe dengesi, elektrolit dengesi, ışınım dengesi, sahne dengesi

Denge hakkında eş anlamlı kelimeler

Denge eş anlamlısı

denge kelimesinin eş anlamlı sözcükleri : istikrar, balans, muvazene

Denge hakkında zıt (karşıt) anlamlı kelimeler

Denge zıt anlamlısı

Denge kelimesinin zıt anlamlı sözcükleri : Sonuç bulunamadı!

Denge ile ilgili 4 örnek cümle

"Denge" kelimesini bir cümle içinde kullanmak gerekirse, aşağıdaki cümleler gerçek veya mecaz anlamı ile "Denge" kelimesinin cümle içinde kullanımına örnek gösterilebilir.

1. İki farklı gücün dengeye doğru akışı düzenlenebilir

2. Onun dengesi bozuk olduğu söylenir

3. Aralarında bir denge olmalı

4. Para sahibi olunca dengesi bozulan çoktur

Diğer dillerde Denge

İngilizce: Balancing

Spanish: Equilibrio

German: Saldo

French: Équilibrage

Italian: Bilanciamento

Denge ile ilgili atasözleri

Aşağıda Denge hakkında ve içinde Denge kelimesi geçen, Denge ile başlayan veya biten atasözleri örnek olarak verilmiştir.

Denge ile ilgili deyimler

Aşağıda Denge hakkında ve içinde Denge kelimesi geçen, Denge ile başlayan veya biten deyimler örnek olarak verilmiştir.

Deyim: dengeli kılmak

Anlamı: huzura, düzene kavuşturmak: 'Sevgimde bir azalma olsaydı, bu bir bakıma beni dengeli kılardı.' -E. Bener.

Deyim: dengesi bozulmak

Anlamı: 1) dik durumdan düşecek duruma gelmek; 2) tanınan ve bilinen ölçülerin dışına çıkmak; 3) tutum ve davranışlarında tutarlılık olmamak; 4) mec. aralarında ilişki bulunan şeyler arasındaki uyum bozulmak.