Türkiye'de Yoksulluk Krizi: Aile Destek Programı Yetersiz, Çocuklar Mağdur
Çocuklara yönelik sosyal yardım verilerine göre yoksul hanelerde yaşayan toplam 5,4 milyon çocuk için ailelere ödeme yapıldı. Veriler, Türkiye’deki çocuk nüfusunun yüzde 25’inin yoksulluk içinde olduğunu ortaya koydu.
Türkiye 'de Yoksulluk ve Çocuklar: Bir Krizin Gölgesinde
Türkiye Aile Destek Programı, Haziran 2022'de uygulamaya konulduğunda yoksul hanelere bir umut ışığı olmuştu. Program, 850 TL ile 1250 TL arasında değişen aylık destekler sağlayarak, 2.5 milyon hanenin temel ihtiyaçlarını karşılamasına yardımcı oluyordu. Ancak, geçen iki yılda, Türkiye ekonomisindeki derinleşen kriz, yoksulluk oranlarını hızla artırdı. Programın kapsamı genişletilerek 3.479.832 haneye ulaşsa da, bu rakamlar yoksulluğun hızla yayıldığını ve programın yalnızca bir geçici çözüm olduğunu gösteriyor.
Hükümet, sosyal yardımlar aracılığıyla derinleşen yoksulluğu örtmeye çalışıyor. "Çocuk Desteği Bileşeni" adı altında, hak sahibi hanelerdeki her çocuk için 350 TL ile 650 TL arasında ek ödeme yapılıyor. Ancak bu yardımların yeterli olmadığı, çocukların yaşam koşullarını iyileştirmekte yetersiz kaldığı açıkça görülüyor. 2.2 milyon hanedeki 5.4 milyon çocuğa toplamda 900 milyon TL ödeme yapılmış olsa da, çocukların yaşam standartları, ihtiyaç duydukları temel ihtiyaçları bile karşılayamadıkları gerçeğini gözler önüne seriyor.
Çocuklar, ekonomik krizin en ağır yükünü taşıyan kesim. Oyuncak fiyatlarında geçen 6 ayda yüzde 106 gibi bir artış yaşanması, çocukların ekonomik zorluklardan ne kadar etkilendiğini gösteriyor. Asgari ücret artışlarının yeterli olmaması da çocukların temel ihtiyaçlarına erişimini engelliyor. CHP İstanbul Milletvekili Gamze Akkuş İlgezdi'nin belirttiği gibi, çocuklar çocuk yaşta yetişkin olmak zorunda kalıyor, sokaklarda ekonomi konuşuyorlar.
TÜİK verilerine göre, Türkiye 'deki 85 milyonluk nüfusun 22 milyonu çocuk . Bu çocukların yüzde 25'i yoksul hanelerde yaşıyor. Bu da milyonlarca çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılayamadığını gösteriyor. Bakılamayan çocukların ailelerinden alınma riski ise ayrı bir sorun. Aile Bakanlığı, SED projeleri ile bu çocukları desteklemeye çalışıyor ancak bu çabaların yetersiz kaldığı aşikar.
Temmuz 2024 itibarıyla, 171.895 çocuğun ailesi yanında temel ihtiyaçlarını karşılayamadığı belirtiliyor. 2028 yılında bu sayının 230 bine çıkması bekleniyor. Bu rakamlar, çocukların yoksulluktan ne kadar derin bir şekilde etkilendiğini ve destek programlarının ne kadar yetersiz kaldığını gösteriyor.
Türkiye Aile Destek Programı, yoksul hanelere kısa vadeli bir destek sağlıyor, ancak yoksulluğun köklü bir çözümünü sunamıyor. Çocukların yaşadığı ekonomik zorluklar, devlet yardımlarının yetersizliğini ve yaşam standartlarının ne kadar geride kaldığını gösteriyor. Uzun vadeli ve sürdürülebilir çözümler geliştirilmesi, çocukların daha sağlıklı bir yaşam sürdürebilmesi ve ekonomik eşitsizliklerin azaltılabilmesi için kritik önem taşıyor. Yoksullukla mücadele için sadece sosyal yardımlara değil, eğitim, sağlık, istihdam gibi alanlarda yapısal reformlara ihtiyaç duyuluyor. Çocukların geleceği için, çocukların temel haklarına erişimini sağlayan, onları yoksulluktan koruyan, eğitim ve sağlık gibi alanlarda eşitlik sağlayan politikalar geliştirilmesi şart.
Türkiye Aile Destek Programı, Haziran 2022'de uygulamaya konulduğunda yoksul hanelere bir umut ışığı olmuştu. Program, 850 TL ile 1250 TL arasında değişen aylık destekler sağlayarak, 2.5 milyon hanenin temel ihtiyaçlarını karşılamasına yardımcı oluyordu. Ancak, geçen iki yılda, Türkiye ekonomisindeki derinleşen kriz, yoksulluk oranlarını hızla artırdı. Programın kapsamı genişletilerek 3.479.832 haneye ulaşsa da, bu rakamlar yoksulluğun hızla yayıldığını ve programın yalnızca bir geçici çözüm olduğunu gösteriyor.
Hükümet, sosyal yardımlar aracılığıyla derinleşen yoksulluğu örtmeye çalışıyor. "Çocuk Desteği Bileşeni" adı altında, hak sahibi hanelerdeki her çocuk için 350 TL ile 650 TL arasında ek ödeme yapılıyor. Ancak bu yardımların yeterli olmadığı, çocukların yaşam koşullarını iyileştirmekte yetersiz kaldığı açıkça görülüyor. 2.2 milyon hanedeki 5.4 milyon çocuğa toplamda 900 milyon TL ödeme yapılmış olsa da, çocukların yaşam standartları, ihtiyaç duydukları temel ihtiyaçları bile karşılayamadıkları gerçeğini gözler önüne seriyor.
Çocuklar, ekonomik krizin en ağır yükünü taşıyan kesim. Oyuncak fiyatlarında geçen 6 ayda yüzde 106 gibi bir artış yaşanması, çocukların ekonomik zorluklardan ne kadar etkilendiğini gösteriyor. Asgari ücret artışlarının yeterli olmaması da çocukların temel ihtiyaçlarına erişimini engelliyor. CHP İstanbul Milletvekili Gamze Akkuş İlgezdi'nin belirttiği gibi, çocuklar çocuk yaşta yetişkin olmak zorunda kalıyor, sokaklarda ekonomi konuşuyorlar.
TÜİK verilerine göre, Türkiye 'deki 85 milyonluk nüfusun 22 milyonu çocuk . Bu çocukların yüzde 25'i yoksul hanelerde yaşıyor. Bu da milyonlarca çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılayamadığını gösteriyor. Bakılamayan çocukların ailelerinden alınma riski ise ayrı bir sorun. Aile Bakanlığı, SED projeleri ile bu çocukları desteklemeye çalışıyor ancak bu çabaların yetersiz kaldığı aşikar.
Temmuz 2024 itibarıyla, 171.895 çocuğun ailesi yanında temel ihtiyaçlarını karşılayamadığı belirtiliyor. 2028 yılında bu sayının 230 bine çıkması bekleniyor. Bu rakamlar, çocukların yoksulluktan ne kadar derin bir şekilde etkilendiğini ve destek programlarının ne kadar yetersiz kaldığını gösteriyor.
Türkiye Aile Destek Programı, yoksul hanelere kısa vadeli bir destek sağlıyor, ancak yoksulluğun köklü bir çözümünü sunamıyor. Çocukların yaşadığı ekonomik zorluklar, devlet yardımlarının yetersizliğini ve yaşam standartlarının ne kadar geride kaldığını gösteriyor. Uzun vadeli ve sürdürülebilir çözümler geliştirilmesi, çocukların daha sağlıklı bir yaşam sürdürebilmesi ve ekonomik eşitsizliklerin azaltılabilmesi için kritik önem taşıyor. Yoksullukla mücadele için sadece sosyal yardımlara değil, eğitim, sağlık, istihdam gibi alanlarda yapısal reformlara ihtiyaç duyuluyor. Çocukların geleceği için, çocukların temel haklarına erişimini sağlayan, onları yoksulluktan koruyan, eğitim ve sağlık gibi alanlarda eşitlik sağlayan politikalar geliştirilmesi şart.