İstiklal Marşı'nın yazarı kimdir? Ne zaman kabul edildi? İstiklal Marşı kaç kıta?

İstiklal Marşı'nın yazarı kimdir? İstiklal Marşı kaç kıtadır?

Milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy'un yazmış olduğu İstiklal Marşı Türkiye Cumhuriyeti'nin bağımsızlığının simgesidir.

Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin milli marşı olan İstiklal Marşı'nın yazarı Mehmet Akif Ersoy'dur.12 Mart 1921'de kabul edilen milli marşımız, bugün her yerde coşkuyla okunmaktadır. Türk Milleti'nin bağımsızlığının ve egemenliğinin en önemli simgesi olan İstiklal Marşı, bağımsızlık uğruna can verenlerin, savaşanların ve topraklarımızı düşman ellerden kurtarmak için koşulsuz şartsız şehadete eren aziz milletimizi anlatır.

Okullarda her Pazartesi sabahı ve her Cuma akşamı coşkuyla okunan İstiklal Marşı 10 kıtadan oluşur. İstiklal Marşımızın iki kıtası bestelenmiştir. Protokol ve kanun gereğince bugün İstiklal Marşı olarak bu ilk iki dörtlüğü beste eşliğinde okuruz.

İstiklal Marşı Ne Zaman Kabul Edildi?

İstiklal Marşımız, Birinci Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından 12 Mart 1921 senesinde kabul edilmiştir.

10 kıtalık bu şiirin ilk iki kıtası Osman Zeki Üngör tarafından bestelenmiştir.

Orkestra şefliğini Edgar Manas yapmıştır.

İşte Milli Mücadele dönemi anlatan ve bağımsızlığımızın simgesi olan İstiklal Marşı'nın on kıtası:

İSTİKLAL MARŞI'NIN 10 KITASI SÖZLERİ

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;

Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.

O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;

O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!

Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?

Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...

Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.

Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!

Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,

Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,

'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.

Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.

Doğacaktır sana va'dettigi günler Hakk'ın...

Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tanı:

Düşün altında binlerce kefensiz yatanı.

Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:

Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?

Şuheda fışkıracak toprağı sıksan, şuheda!

Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda,

Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli:

Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.

Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli,

Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım,

Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,

Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na'şım;

O zaman yükselerek arsa değer belki başım.

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!

Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.

Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:

Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;

Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!